Sedatie in de intensieve zorg

Het doel van de intensieve zorg unit (ICU) is het ondersteunen van de essentiële lichaamsfuncties wanneer patiënten ernstig ziek zijn, om de andere behandelingen de tijd te geven om hun effect te verkrijgen. Meestal hebben patiënten medische condities zoals pneumonie of een hartaanval, hebben ze een trauma geleden of een bepaalde grote operatie ondergaan. De meest voorkomende functies die ondersteund moeten worden, zijn de circulatie en het ademhalingssysteem (gebruikmakend van kunstmatige beademing, bekend als mechanische ventilatie). Gedurende deze tijd zijn patiënten zeer onstabiel en hebben ze zowel directe zorg nodig om overleving te garanderen, als een constante directe surveillance op de ICU.

Het grootste deel (tot zo'n 72%) van de patiënten op de intensive care heeft een bepaalde vorm van sedatie nodig. Bijvoorbeeld patiënten die mechanisch beademd worden, moeten bijna altijd verdoofd worden. Het doel van sedatie in de intensieve zorg is om patiënten kalm en comfortabel te houden, hun behandeling mogelijk te maken en ze helpen om te gaan met een stressvolle en angstaanjagende omgeving.

Het benodigde sedatieniveau varieert individueel van licht tot gemiddeld en zwaar, afhankelijk van de conditie van de patiënten en het soort behandeling dat ze ondergaan. De meest gebruikte intraveneuze (IV) sedatieven op de ICU (midazolam en propofol) werken via het GABA-systeem op de cerebrale cortex met spreiding naar de diepe hersenstructuren en bij hoge concentraties kan het leiden tot algehele anesthesie. Alfa-2-receptor agonisten (zoals dexmedetomidine) hebben hun sederende effect op de hersenstam (het deel dat slapen en waken regelt), omdat ze enkel een indirect effect hebben op de cortex leidt het in het algemeen tot een lichte tot gemiddelde sedatie.

¹McGrane S, Pandharipande PP. Sedation in the intensive care unit. Minerva Anestesiol. 2012 Mar;78(3):369-80.