De ziekte van Parkinson

Ziekte van Parkinson - symptomen en behandeling

De ziekte van Parkinson is een progressieve neurologische ziekte die bewegingen beïnvloedt, zoals lopen en schrijven.

Beschrijving van de ziekte van Parkinson

 

Symptomen van de ziekte van Parkinson verschijnen wanneer bepaalde zenuwcellen geen “dopamine“ (neurotransmitter) meer kunnen produceren, en daardoor geen zenuwimpulsen van cel naar cel kunnen zenden. Als gevolg hiervan zijn er veranderingen in de bewegingen van een persoon, zoals lopen en schrijven.

 

De oorzaak waarom deze dopamine producerende hersencellen niet meer werken, is nog onbekend. Wetenschappers denken dat bepaalde mensen een erfelijke gevoeligheid hebben om de ziekte van Parkinson te ontwikkelen. Omgevingsfactoren kunnen ook een mogelijke oorzaak zijn, maar onderzoekers hebben dit nog niet volledig kunnen bevestigen. De symptomen van de ziekte van Parkinson beginnen pas te verschijnen nadat een groot deel van de dopamine-producerende cellen in het deel van de hersenen dat bekend staat als de substantia nigra gestopt zijn met werken. De ziekte wordt gediagnosticeerd door een neuroloog op basis van een klinisch onderzoek en de geschiedenis van de symptomen van de patiënt.

Symptomen van de ziekte van Parkinson

De symptomen van de ziekte van Parkinson beginnen in fases, ontwikkelen zich langzaam en zijn niet voor iedereen dezelfde. De belangrijkste symptomen zijn tremor, spierstijfheid en vertraagde beweging. Rust tremor is het meest opvallende symptoom van de ziekte van Parkinson en treft bijna 70% van de patiënten. Het begint meestal één hand of arm. Het treedt meestal op wanneer dat deel van het lichaam in rust is en vermindert of verdwijnt zelfs wanneer het getroffen lichaamsdeel terug wordt gebruikt. Een ander veel voorkomend symptoom is spierstijfheid, die vele dagelijkse activiteiten kan beïnvloeden. Vanwege spierstijfheid hebben mensen met de ziekte van Parkinson het soms moeilijk om zich om te keren wanneer ze stappen, vanuit zitpositie rechtop te staan of zich om te draaien in bed. Het kan ook moeilijk zijn om taken uit te voeren waarvoor fijne vingermotoriek nodig is, zoals schrijven, een deur ontgrendelen met een sleutel of muntstukken nemen tijdens het winkelen.

 

Bewegingen worden ook langzamer en het bewegingsbereik wordt beperkter. Deze symptomen worden als de meest invaliderende beschouwd. Mensen die al vele jaren aan de ziekte van Parkinson lijden, lopen vaak met kleine stapjes en hun voeten komen nauwelijks van de grond. Ze kunnen een gebogen houding hebben, een klein handschrift en een verminderde mate van gezichtsuitdrukkingen. Het evenwicht is vaak verminderd, het reukvermogen verzwakt en ze kunnen een eentonige en schorre stem hebben. In de latere stadia van de ziekte kunnen patiënten ook last hebben van 'freezing', wat betekent dat ze tijdelijk niet kunnen bewegen tijdens het lopen en het voelt alsof de voeten aan de grond blijven plakken.

 

Hoewel de ziekte van Parkinson voornamelijk bewegingen beïnvloedt, omvat de ziekte ook andere soorten symptomen zoals slaapproblemen, aanzienlijke vermoeidheid gedurende de dag, depressie, disfunctie van het autonome zenuwstelsel (het zenuwstelsel dat de functies van de inwendige organen regelt), constipatie en frequente noodzaak om te plassen gedurende de nacht, wat resulteert in een onderbroken slaap. Deze 'niet-motorische symptomen' zijn mild in de vroege stadia van de ziekte en kunnen geen significante problemen veroorzaken, maar naarmate de ziekte vordert, zullen ze een groter effect hebben op het dagelijks leven.